4ος ΜΗΝΑΣ

Ναμαστε και στον 4ο!!! Ολα ειναι ομορφα ολα ειναι ωραια! εχω αρχισει και νιωθω την κοιλιτσα μου πρισμενη και σκληρη. Εχω επισης καποια τραβηγματακια. Τωρα που περασε το πρωτο τριμηνο πια προσεχοντας παντα εχουμε μπει σε νορμαλ καθημερινο προγραμμα στο σπιτι. Απο δω και μετα το μωρακι ειναι σχετικα δημιουργημενο οσο αφορα τα κυρια εσωτερικα του οργανα και θυμηζει ενα μικρο ανθρωπακι!
Με λεπτομεριες εχει περιπου μηκος 12 εκ και οι πατουσιτσες του ειναι περιπου στα 2 εκ! Ζυγιζει σχεδον 150 γραμ. Σε αυτη τη φαση δημιουργητε λιπος σε ολο του δερμα γιανα του παρεχει σωστη θερμοκρασια και να το προστατευει απο το ''μουλιασμα'' μεσα στη μητρα.Εχουν σχηματιστει τα νυχακια,ισως να μπορει να καταπιει και να ζαρωσει το μετωπακι του!
Στον 4ο μηνα γινοντε και αλλα θαυματακια οπως αρχιζει να ακουει δυνατους ηχους, που ειναι εξω απο την κοιλιτσα της μαμας και προς το τελος θα μπορει να διακρινει το εντονο φως που περνα τα τοιχωματα της κοιλιας!
Επισης απο αυτον τον μηνα ισως να μπορουμε να ακουσουμε τους παλμους της καρδιας με κοινο ακουστικο.
Η μαμα υποτιθετε θα εχει βαλει σχεδον 2 κιλα (εγω βεβαια εβαλα 4..) και προς το τελος του 4ου ανηπομονει γιατα πρωτα σκιρτηματα του μωρου αλλα και γιανα μαθει επιτελος με σιγουργια και το φυλλο του!

ΤΟ 1ο ΤΡΙΜΗΝΟ..

  Μια που ειμαι στο 2ο 3μηνο και σιγκεκριμενα στην 15η βδομαδα ειπα να γραψω λιγα πραγματα για το τι εκανε το σπορακι μεσα μου τοσο καιρο.(που απο εδω και μετα δηλαδη δεν ειναι σπορακι πια αλλα μια απομιμηση μικροσκοπικου ανθρωπου, με λιγο εξωγηινα χαρακτηριστικα ομως ακομα στην εμφανιση..) :)

 Ολο αυτο το διαστημα λοιπον, αν και δεν ηταν εμφανη η εγκυμοσυνη μου στο σωμα μου γινοταν απιστευτα πραγματα. Το να δεχτει το σωμα μιας γυναικας ενα σωμα ''ξενο'' ειναι ενας μικρος πολεμος. εφοσον ομως το δεχτει και εγκατασταθει στη μητρα απο εκεινη τη στιγμη ξεκιναει ενα συνεχες θαυμα. Το σωμα αρχιζει να δουλευει πυρετωδος για να εχει τα απαραιτητα εφοδια για να αναπτηχθει το μωρακι. Ετσι λοιπον εγω ειχα διαφορα. Χαλια στομαχι, κοπωση και ορμονικα οπως νευρα, μελαγχολιες και πολλα σκαμπανευασματα ψυχολογικα. Το μωρακι αντιστοιχα ξεκινησε να δουλευει η καρδουλα του μολις στην 6η με 7η βδομαδα και μετα αρχισαν να δημιουργουντε ενα ενα και τα οργανα του. Φυσικα ο ομφαλιος λωρος τα ματια, αυτια ακρα κ.α. 

3ος ΜΗΝΑΣ

Ηρθε και ο τριτος μηνας! Ολα πια κυλανε ηρεμα και ομορφα χωρις αγχος. Εχουμε αρχισει και μπαινουμε στην καθημερινοτητα μας στο σπιτι.

 Μετα τις γιορτες ηρθα και η μερα που θα κανουμε την αυχενικη! Ξεκινησαμε και πηγαμε στην κλινικη. Μετα απο λιγο ηρθε η σειρα μας. Για τον Πανο ηταν η πρωτη επαφη που ειχε με το μωρο μιας που τις αλλες φορες γινοταν το υπερυχο κολπικα και δεν τον εβαζαν μεσα μαζι μου. Αυτη τη φορα ομως τον εβαλαν και χαρηκα και γω πολυ. Ειναι τελειως διαφορετικο το συναισθημα ναμαστε μαζι,και γενικα το συναισθημα να κανεις υπερυχο απο την κοιλια σε σχεση με το κολπικο που ειναι απλα μια εξεταση. Ενω στο κανονικο νιωθεις εγκυος με ολη την εννοια..

 Λοιπον με το που ξεκιναμε μας περιμενε το μπεμπε ορθιο!μετα απο λιγα λεπτα γυρισε σε κατακορυφο και εμεινε εκει. Η γιατρος μας ειπε πως δε βοηθαει καθολου αυτη η σταση και δε μπορουσε να δει τιποτα που να αφορα την εξεταση. Μετα απο λιγη υπομονη και διαφορα ζουλιγματα απο δω και αποκει στην κοιλια μου με το μηχανημα καταφεραμε να το κανουμε να γυρισει σε ξαπλωστη θεση να το εξετασουμε. Ολα τα βρηκε τελεια! Αναπτησετε κανονικα και ειναι γερο και δυνατο. Κατι πηγε να μας δειξει και για το φυλο αλλα δεν ειναι ακομα σιγουρο.
Η υποψια μας ειναι παντως οτι μαλλον θα κυριαρχησουν οι αντρες μεσα στο σπιτι και δε μαρεσει καθολου αυτο!
 Εν το μεταξυ πηγα αι εκανα και τις εξετασεις αιματος που ειχα και ειναι ολα καλα εκτος απο το σιδηρο που εχει πεσει λιγακι αλλα ειναι λογικο. Τωρα ανηπομονουμε για τον επομενο μηνα που στο τελος πια θα ξερουμε και το φυλο στα σιγουρα!

2ος ΜΗΝΑΣ

Πέρασαν επιτελους και αυτες οι 10 μερες και εκλεισα ραντεβου να δω τι κανει το μωρακι μας. Πηγαμε ολο αγωνια. Με πηρε μεσα η γιατρος να με δει και τελικα χαμογελασε και λεει ''αποροφηθηκε η αποκολληση''!!!. Ουφ! ενα βαρος εφυγε απο πανω μου επιτελους! Ακουσαμε και την καρδουλα μας που χτυπαει σε γρηγορους ρυθμους και ολα τελεια!

Ρωτησε μετα ο Πανος αν επιτρεπετε να ταξιδεψω λιγακι μιας που ερχοταν η Μ.βδομαδα αλλα η γιατρος προτινε καλητερα να μεινω στη Θεσσαλονικη για προολιπτικους λογους και να προσεχω λιγο ακομα. Δεν μου πολυαρεσε αυτο αλλα τι να κανουμε. Ετσι λοιπον μειναμε εδω στην αδεια πολη και περασαμε ενα ομορφο Πασχα.

1ος ΜΗΝΑΣ

  Καλα η ευκολια του τεστ που καναμε για να μαθουμε τα ευχαριστα αλλα τωρα ηρθε η ωρα να παμε και στη γιατρο! Εκλεισα ραντεβου λοιπον να παμε να το δουμε αν ειναι ολα καλα και να επιβεβαιωσουμε πιο επισημα ακομη την εγκυμοσυνη.

 Ειχα να δω τη γιατρο μου απο τη 2η γεννα μου. Απαραδεκτο ε? Μπηκαμε λοιπον και μετα απο λιγο με πηγε μεσα γιανα μου κανει τον πρωτο μου υπερυχο κολπικα. Ολα καλα ειπε απο την αποψη εγκυμοσυνης. Υπηρχε ενας σακος, (ευτυχως γιατι... με τιποτα ναχα διδυμα!) ο σακος ηταν οκ μεσα στη μητρα, και ημουν στην 6η βδομαδα εγκυμοσυνης. Ειδε ομως και κατι αλλο που την εκανε να με ρωτησει αν ειδα καθολου αιμα.. εγω απαντησα πως ''οχι'' και μου ειπε πως ισως να δω και να μη τρομαξω. Υπηρχε μια μικρη αποκολληση πλακουντα  που στο σταδιο της δεν ηταν κατι τραγικο αλλα οπως μας ειπε πριν θελει πολυ ξεκουραση και να μη κανω τιποτα για να την διωξουμε.
Μου φανηκε πολυ παραξενο οχι μονο εμενα αλλα και τον Πανο γιατι στις αλλες μου εγκυμοσυνες χορευα και ανεβαινα στη μηχανη χωρις προβλημα. Η αιτια της αποκολλησης δεν ειναι κατι σιγκεκριμενο αλλα κατα τη δικια μου γνωμη πιστευω πως ισως να ευθυνετε η πολυ εντονη κουραση που περασα τις τελευταιες μερες λιγο πριν κανω τεστ, που ηταν και οι μερες που δημιουργητε ο πλακουντας, αλλα ποιος ξερει.. οπως και ναχει μου εδωσε ενα χαπακι προγεστερωνης να παιρνω 3 φορες την μερα και θα με εξεταζε παλι σε 10 μερες.
 Στις επομενες μερες εννοητε δεν εκανα τιποτα στο σπιτι αλλα και να ηθελα δηλαδη δε μαφηνε κανεις να κουνηθω. σε'κεινο το διαστημα για κακη μου τυχη κολησα μια γριπη απο τα μικρα. Ειχα πααραα πολυ βηχα και πυρετο. Επι 3 μερες απλα εβηχα τοσο -ου νομιζα εχουν μελανιασει τα πλευρα μου απτο ζορι και πονουσα. Ολο αυτο μας ανησυχουσε και για την εγκυμοσυνη γιατι οσο ναναι με τον βηχα ζοριζα το σωμα μου.Τελικα πηρα ενα φυτικο σιροπακι και αρχισα σταδιακα να συνερχομαι.
 Μετα απο λιγες μερες ειχα την 2η εξεταση με τη γιατρο μου. Η εγκυμοσυνη προχωρουσε κανονικα αλλα η αποκολληση υπηρχε ακομα. Δε χειροτερεψε αλλα και δεν εδειξε να καλητερευει κατι που ηταν αναμενομενο με τοσο βηχα που δε βοηθησε καθολου την κατασταση.Ευτυχως ηταν καλο σημαδι που δεν ειχα δει καθολου αιμα ολο το διαστημα που περασε. Σινεχιζω το χαπακι και τη ξεκουραση και θα ξαναπαω σε 10μερες παλι..