Μια που ειμαι στο 2ο 3μηνο και σιγκεκριμενα στην 15η βδομαδα ειπα να γραψω λιγα πραγματα για το τι εκανε το σπορακι μεσα μου τοσο καιρο.(που απο εδω και μετα δηλαδη δεν ειναι σπορακι πια αλλα μια απομιμηση μικροσκοπικου ανθρωπου, με λιγο εξωγηινα χαρακτηριστικα ομως ακομα στην εμφανιση..) :) Ολο αυτο το διαστημα λοιπον, αν και δεν ηταν εμφανη η εγκυμοσυνη μου στο σωμα μου γινοταν απιστευτα πραγματα. Το να δεχτει το σωμα μιας γυναικας ενα σωμα ''ξενο'' ειναι ενας μικρος πολεμος. εφοσον ομως το δεχτει και εγκατασταθει στη μητρα απο εκεινη τη στιγμη ξεκιναει ενα συνεχες θαυμα. Το σωμα αρχιζει να δουλευει πυρετωδος για να εχει τα απαραιτητα εφοδια για να αναπτηχθει το μωρακι. Ετσι λοιπον εγω ειχα διαφορα. Χαλια στομαχι, κοπωση και ορμονικα οπως νευρα, μελαγχολιες και πολλα σκαμπανευασματα ψυχολογικα. Το μωρακι αντιστοιχα ξεκινησε να δουλευει η καρδουλα του μολις στην 6η με 7η βδομαδα και μετα αρχισαν να δημιουργουντε ενα ενα και τα οργανα του. Φυσικα ο ομφαλιος λωρος τα ματια, αυτια ακρα κ.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.